به نقل از «همشهری آنلاین»

دو سال طول کشید تا مطمئن شوم این فیلم را بسازم | سینما احساس ناامنی در بلوچستان را برجسته کرده است

تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۲۳۹۹۴

همشهری آنلاین، گروه فرهنگی: «حسین ریگی» اهل سیستان و بلوچستان است و پیش از این اولین فیلمش با نام «لیپار» را در سال ۹۹ در همین منطقه ساخته است. با او درباره هوک صحبت کردیم:

فیلم دومتان را هم در سیستان و بلوچستان ساخته‌اید. اگر اهل این منطقه نبودید باز هم این کار را می‌کردید که در باره این استان و مردمش فیلم بسازید؟

در آن صورت مسئله پیچیده می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مثلا من اهل آذربایجان نیستم، ولی در آنجا فیلم خواهم ساخت؟ قطعا اگر اتفاق ویژه‌ای در استان یا خراسان و خوزستان و هر استان دیگری بیفتد، در باره آن فیلم می‌سازم. بنابراین اگر اهل سیستان هم نبودم، در باره آن فیلم می‌ساختم.

ولی فیلم دومتان را قاعدتا باز در این منطقه نمی‌ساختید.

درست است. قطعا طوری دغدغه من نمی‌شد که اولین و دومین فیلمم در باره آن و در آنجا بسازم. من به عنوان یک فیلمساز بومی‌ برای خودم این اصل را گذاشته بودم که اگر روزی فیلمساز شوم، اولین فیلمم در سیستان و بلوچستان باشد، اما برای فیلم دوم تصمیم دیگری داشتم. می‌خواستم از این فضای بومی‌دور شوم. ولی دیدم سوژه خوبی است و می‌توانم به آن بپردازم.

دیروز در نشست نقد و بررسی فیلم گفتید سینما تا الان نگاه درستی به سیستان و بلوچستان نداشته است. چه چیز این نگاه از نظر شما نادرست بوده است؟

من می‌توانم اینطور مثال بزنم. شما در محله‌ای زندگی می‌کنید که همه چیز آن خوب است. در آن محله معماری زیبا وجود دارد و پزشک و بقال و...در کنار هم زندگی می‌کنند. در کنار اینها اتفاقات تلخی هم در این محله می‌افتد. ولی دوربینی وجود دارد که فقط این اتفاقات تلخ را ثبت می‌کند. ما نمی‌توانیم بگوییم این اتفاقات تلخ واقعیت ندارد. ولی همه‌اش این نیست.

اشاره‌تان به ناامنی است که در سیستان و بلوچستان در فیلم‌ها تصویر می‌شود.

بله. اتفاق تلخی در سیستان و بلوچستان و تهران همزمان رخ می‌دهد. اما آنچه در بلوچستان رخ داده، برجسته می‌شود. رسانه‌ها هم به آن توجه می‌کنند و در پی آن احساس ناامنی به وجود می‌آید. ما طبق آمار قوه قضاییه می‌دانیم که سیستان و بلوچستان کم‌ترین آمار جرم و کمترین آمار طلاق و نزاع‌های خانوادگی را دارد، ولی تصویری که از آن ارائه می‌شود، احساس ناامنی ایجاد می‌کند. چیزی که مردم منطقه از آن شکایت دارند این است که چرا رسانه‌ها این احساس ناامنی را به وجود می‌آورند. اگر یک اتفاق بد در آنجا رقم می‌خورد، در برابر آن ده اتفاق خوب هم می‌افتد. چرا به این مسائل پرداخته نمی‌شود؟ گله این نیست که چرا به این تلخی‌ها پرداخته می‌شود، شکایت از این است که چرا فیلم‌های دیگری ساخته نمی‌شود. مسافران و به خصوص خانم‌ها زمانی که می‌خواهند به این استان بیایند، نگرانی دارند ولی وقتی وارد استان می‌شوند، روز دوم متوجه می‌شوند فضا چقدر با آنچه در ذهن داشته‌اند، متفاوت است.

به نظرتان می‌شود اصلا با سینما نظرها را به مسئله سیستان و بلوچستان جلب کرد و فقر و محرومیتی را که در آن وجود دارد، از بین برد؟

سینما همه جای دنیا یکی از مهم‌ترین رسانه‌ها برای ترویج یک فرهنگ است. سینما همانطور که می‌تواند احساس ناامنی را در این منطقه به وجود آورد، می‌تواند احساس امینت را هم تولید کند. با سینما می‌توانیم نقد کنیم و نقاط دیگری از سیستان و بلوچستان را معرفی کنیم. مسئله درست مثل روانشناس و روانپزشک است. روانشناس روان مراجعانش را واکاوی می‌کند و روانپزشک دارو می‌دهد و درمان می‌کند. سینما قرار است نقش این روانشناس را ‌کند. این رسانه مشکلات و زیروبم موضوع را نشان می‌دهد و بعد تصمیم‌گیران و سیاست‌مداران باید آن را رفع کنند. این اتفاق باید شکل بگیرد. اما هنوز سینما نتوانسته این وظیفه ذاتی اش را در مورد این استان ادا کند.

فرازو فرودهای فرار از اردوگاه | تلاش برای رساندن فیلم به جشنواره بزرگترین چالش ما بود  فیلمسازی در شرایط سخت| شرکت در جشنواره باعث می‌شود فیلم سال بعد اکران و دیده شود

کمی‌در باره موضوع فیلم صحبت کنیم. چطور شد سراغ یک موضوع ورزشی رفتید؟

من در دوره نوجوانی فوتبال بازی می‌کردم. سیستان و بلوچستان هم علی‌رغم محرومیت‌هایی که در آن وجود دارد، استعدادهای ورزشی خوبی در دو و میدانی و ورزش‌های انفرادی و به خصوص بوکس دارد. با قهرمانی دانیال شه‌بخش، بوکسور سیستانی، بوکس در این استان تب و تاب تازه‌ای گرفت. من با مربی دانیال هم آشنایی داشتم و فکر کردم می‌توانم در باره این موضوع فیلم بسازم. ولی دو سال طول کشید تا این کار را بکنم. دلیلش هم اتفاقاتی است که معمولا در مورد فیلم‌های ورزشی در ایران می‌افتد و از آنها استقبال نمی‌شود.

در خیلی از کشورها به خصوص در سینمای آمریکا، فیلم ورزشی یک ژانر است، ولی در ایران این ژانر را نداریم و فیلم‌های ورزشی کمی‌ساخته شده‌اند. فکر می‌کنید دلیلش هم همین استقبال نکردن تماشاگر است یا مسائل دیگری هم وجود دارد؟

یکی این است که ژانر ورزشی، مثل بقیه ژانرها، نیاز به تخصص و مطالعه و کار دارد. ما باید قطعا در این زمینه بیشتر کار کنیم. در ‌هالیوود و حتی سینمای هند، وقت و انرژی زیادی برای فیلم‌های ورزشی می‌گذارند و هزینه زیادی برای آن می‌کنند. قطعا این آزمون و خطاها باعث می‌شود فیلم‌هایی مثل عزیز میلیون دلاری و باشگاه مشت‌زنی در آمریکا یا فیلم مطرح دنگال در هند ساخته شود. فیلم‌هایی که استقبال خوبی از آنها شده و به اسکار هم رسیده است. ما هم باید در ایران بیشتر از چیزی که هست، در این ژانر مطالعه و فعالیت کنیم.

کد خبر 739710 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها جشنواره بین‌المللی فیلم فجر جشنواره‌های بین‌المللی کارگردانان سینمای ایران جشنواره فيلم فجر سینمای ایران

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر جشنواره بین المللی فیلم فجر جشنواره های بین المللی کارگردانان سینمای ایران جشنواره فيلم فجر سینمای ایران سیستان و بلوچستان احساس ناامنی فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۲۳۹۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اتمام رفع تداخلات اراضی در سیستان‌ و بلوچستان

به گزارش خبرگزاری مهر، سیدمحمدرضا حسینی با اعلام خبر اتمام رفع تداخلات اراضی در سیستان و بلوچستان افزود: در راستای رفع تداخلات ناشی از اجرای قوانین موازی موضوع ماده ۵۴ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر از ابتدای اجرای این قانون از تعداد هزار و ۱۲ پلاک موجود در استان ،۴۹۰ پلاک، مشمول رفع تداخلات اراضی تشخیص داده شده است.

وی ادامه داد: در دولت سیزدهم، رفع تداخلات اراضی ۴۹۰ پلاک مشمول شهرستان‌های سیستان و بلوچستان در سطح حدود ۱۱ میلیون هکتار به پایان رسیده که بر این اساس، میزان ۱۰ میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار ملی و۲۸۷ هزار هکتار غیر ملی تشخیص داده شده که با این اقدام ارزشمند، پس از ۶۰ سال زمینه صدور اسناد کشاورزی فراهم شده است.

وی خاطر نشان کرد: یکی از اثرات بارز رفع تداخلات تضمین امنیت سرمایه گذاری و امنیت غذایی و درنتیجه کاهش پرونده‌های حقوقی در محاکم قضائی است.

کد خبر 6094824